Alfa Matrix 2004
strona: www.hightools.de Ocena:
  | | 1. Licht der Welt, 2. Mother, 3. Chapter3, 4. Another Day on My Own, 5. Chapter4, 6. Stresssyndrom, 7. Chapter5, 8. Humiliation, 9. Chapter6, 10. Nahtot, 11. Chapter7, 12. Pulsschlag, 13. Chapter8, 14. Cell, 15. Biographical Sketch, 16. Chapter10, 17. Therapy, 18. Konstruktive Vergangenheitsbewaltigung, 19. A Day on My Own (haujobb. rmx), 20. Nahtot-Second Seed (by Polygon)
Mam w sobie sporo z³o¶ci na to co widzê wokó³. Ten ca³y burdel; zapaskudzone gumiaki i bia³oczerwone krawaty, skrywana pogarda i nowobogacki sztafa¿, nacjonalistyczne frazesy i debilizm w oczach. Do tego pedofilskie autorytety, bandyci w Sejmie i kretyni w mediach. To wszystko doprowadza mnie do rozpaczy. A jeszcze dewoci, idole, szaleñcy, dresiarze (dopisz sobie sam co ciebie denerwuje)
W sumie to powinno mi to wszystko sp³ywaæ po sztucznych p³etwach, gumowym ogonie, nadmuchiwanych naramiennikach, ró¿owym czepku gdy wychodzê z wanny. Jednak nie sp³ywa. Mo¿e dlatego, ¿e nie mam wanny? Remedium dla mnie to muzyka.
Czy kto¶ z Was drodzy czytelnicy zna ten dreszcz emocji, który przetacza siê przez ca³e cia³o gdy s³uchacie nowej p³yty? Ten prawie metafizyczny odruch b³ogo¶ci, gdy Wam siê to co¶ nowego podoba? Ta w sumie krótka fascynacja czyim¶ pomys³em, g³osem czy aran¿em. Ten niezrozumia³y dla innych system odczuwania podobnego z autorem, który sprawia, ¿e takie ró¿ne klimaty, które lubiê wydaj± siê w pierwszym odruchu prze³omowe, wysokiego lotu, arcyistotne, wrêcz megahiperultrazajefajne. A z czasem odchodz± w zapomnienie. Odchodz± w niebyt. Formalny i nieformalny. A niebyt dla muzyki jest katastrof±. Nies³uchalno¶æ. Zapomnienie jest dla muzyki gorsze ni¿ dla innych dzia³añ artystycznych. Mnemonic bêdzie zapomniany, tak jak bêdzie zapomniana Forma Tadre, For a Space, Individual Totem, EchoRausch i tym podobne poszukuj±ce kapele.
Debiut "Identifikationsstörung" (trochê krótsza nazwa ni¿ tegorocznego albumu, ciekawe jak nazw± kolejny) mieli nad wyraz okaza³y - sprzedali z 500 sztuk :-). Ale muzycznie, niczego sobie. Mroczna i zimna elektronika, gdzie ¼ród³em inspiracji nie jest synth=pop, dance czy techno. Wiêcej w tym zaufania do s³uchacza, jego wiedzy, os³uchania i wra¿liwo¶ci, a nie tylko epatowanie rytmem, melodi± czy ¶mia³ym, popowym aran¿em. Oczywi¶cie inni przed nimi pod±¿ali ju¿ tymi ¶cie¿kami muzycznymi i to ca³kiem dawno, ale nie mo¿na odmówiæ grupie zaanga¿owania. Tworz± ma³o uniwersalny klimat, do¶æ klaustrofobiczny, zdecydowanie pesymistyczny. Do tego niemi³osiernie czêsto u¿ywaj± tych samych co inni wykonawcy sampli, tworz± kalki d¼wiêkowe, zapo¿yczaj± pomys³y, a nawet solennie przynudzaj±. Lista grzechów jest ca³kiem d³uga, zarazem mam g³êbokie przekonanie, ¿e tworz± muzykê od serca, staraj± siê, próbuj± i momentami im wychodzi. Kilka utworów jest naprawdê bardzo interesuj±cych, pomys³owych i nowoczesnych.
Mam te¿ do nich szacunek za to, ¿e nie poddaj± siê modzie, stoj± z boku i nie bawi± siê w jakie¶ synth-popowe pioseneczki dla zniewie¶cia³ych fanów Electronic Body Music. Choæ przecie¿ potrafi± wplataæ piêkne melodie w swoje utwory, nie robi± tego jedynie dla poklasku, czy uwiedzenia s³uchacza.
Mieszanka ambientu, electro, industrialu i nowoczesnej elektroniki. £adnie podane, dobrze przystrojone, na wieczorne pikniki w niebezpiecznym parku w sam raz (cmentarze odpadaj±, oni nie bawi± siê w religijne/pseudoreligijne przes³ania czcicieli diab³a, anio³a i bytów po¶rednich).
PS. Dla fanów haujobb., Reversal Penetration, Polygon i innych zespo³ów wymienionych w tej recenzji. -- r@ [12 wrze¶nia 2004]
ostatnie recenzje autora:
- Anhedonia - Ontology -- [1 pa¼dziernika 2009]
- Boratto, Gui - Take My Breath Away -- [31 marca 2009]
- Frontierguards - Predestination -- [6 marca 2009]
- Fractional - Come Mierda -- [6 marca 2009]
- Squarepusher - Just a Souvenir -- [31 grudnia 2008]
wiêcej...
inne recenzje Mnemonic:
- Mnemonic - Identifikationsstörung -- r@ [20 grudnia 2001]
- Mnemonic - Monokultur -- vigoslugbait [26 lutego 2007]
powrót do recenzji » |
