1. Time to Pretend, 2. Weekend Wars, 3. The Youth, 4. Electric Feel, 5. Kids, 6. 4th Dimensional Transition, 7. Pieces of What, 8. Of Moons, Birds & Monsters, 9. The Handshake, 10. Future Reflections
Nie jest to mo¿e najlepsze miejsce by rozpisywaæ siê nad procederem uprawianym przez ten amerykañski duet. Skoro jednak "Oracular Spectacular" otagowano muzyka alternatywna, nic nie stoi na przeszkodzie by istnienie to odnotowaæ. Znaj±c jednak¿e sw± ko¶law± umiejêtno¶æ komentowania rzeczywisto¶ci pominê sprawy techniczne zwi±zane m.in. z wydawc± i producentem (powi±zania Davida Fridmanna z Flaming Lips piêtnuje siê bowiem na ka¿dym kroku). Co zatem sprawi³o, ¿e VanWyngarden i Goldwasser bêd± mieli swoje piêæ minut na pi.org ? Ano zas³yszany w radio nieco ponad piêciominutowy, urokliwy*, melodyjny, dos³ownie upiêty w syntezatorow± tandetê lat 80-tych numer "Kids". Z pocz±tku s±dzi³em, ¿e to byæ mo¿e niepublikowany dot±d Röyksopp, mo¿e The Knife, a mo¿e Air (radiowcy czêsto p³ataj± takowe figle). Poszukiwania na w³asn± rêkê czasem pop³acaj± ciekawymi znaleziskami. Kiedy jednak dotar³em do debiutanckiego albumu MGMT w jednej chwili jasnym sie sta³o, ¿e nic tu po mnie. Poza figlarnie kiczowatym "Time to Pretend", wymoszczonym klimatem dyskotek 70's "Electric Feel" i wspomnianym "Kids" usidlonymi gdzie¶ pomiêdzy stylistykami w/w formacji nie maj± mojej skromnej osobie niczego do zaoferowania. Pragn±³bym z tego miejsca przeprosiæ za swój os±d wszystkich obecnych i przysz³ych fanów Managementu, ¿yczyæ im wytrwa³o¶ci w os³uchiwaniu siê z ca³o¶ci± "Oracular Spectacular". Na chwilê obecn± dla mnie to grupa dwóch-trzech przebojów, dryfuj±ca po muzycznej materii, której zdaje siê do koñca nie pojmowaæ. Czas poka¿e.
*) w nieoficjalnym tek¶cie uj±³bym to mniej pruderyjnie;-)
