1. Mad Scientist Origins Intro, 2. Voice Modulation, 3. Alias, 4. Alien Bounce, 5. Cryogenic Stasis, 6. Control Panels, 7. What Is a Mad Scientist, 8. Mad Scientist, 9. Space Satelites, 10. E - Theory, 11. Time Portal, 12. Annihilating the Rhythm, 13. Exsterterestrial Time Travelers, 14. Interstellar Flight Theme, 15. Parallel Universe, 16. Free Fall, 17. Electronic Robots, 18. ? Are We Alone
Keith Tucker i Tommy Hamilton nale¿± do reprezentantów drugiej generacji producentów muzyki elektronicznej z Detroit, która pojawi³a siê na pocz±tku minionej dekady. Czerpi±c inspiracjê z klasycznego electro, wywiedzionego z produkcji Kraftwerk, Egyptian Lovera, Man Parrisha i Cybotrona, powo³ali oni do ¿ycia formacjê Aux 88, która wykreowa³a now± mutacjê gatunku - techno-bass. Formu³ê tê zdefiniowa³y wczesne single grupy oraz podsumowuj±cy je album "Is It Man Or Machine?"z 1996 roku. Energetyczna muzyka Tuckera i Hamiltona dotar³a z czasem i do Europy, staj±c siê zaczynem do narodzin nurtu electroclash.
Po trzech latach od wydania ostatniej p³yty, Aux 88 powraca z czwartym kr±¿kiem "Mad Scientist" opublikowanym przez wytwórniê Keitha Tuckera Puzzlebox.
Ju¿ pierwsze d¼wiêki dobiegaj±ce z p³yty wskazuj±, ¿e up³yw czasu nie dotyczy twórczo¶ci duetu z Detroit. Po futurystycznym "Mad Scientist Origin Intro", wyszeptanym przez tajemniczy kobiecy g³os na tle laboratoryjnych syntezatorów, rozlega siê motoryczne electro - "Voice Modulation". Tony Hamilton rymuje tutaj swym beznamiêtnym g³osem na podk³adzie skonstruowanym z mechanicznego rytmu, zbasowanych akordów klawiszy i lodowatego, wibruj±cego loopu. Jeszcze szybsze tempo wprowadza "Alias", eksploduj±c krzy¿uj±cymi siê riffami syntezatorów o kwa¶nej barwie. Morderczy techno-bass rozbrzmiewa dopiero w "Alien Bounce" - ciê¿ki bit o z³amanym metrum niesie tutaj metaliczne brzmienia rodem z EBM, przepalone ¿r±cymi k±¶niêciami bulgocz±cego acidu.
"Cryogenic Stasis" to wyra¼ny uk³on Aux 88 w stronê klasyki z Detroit - ilustracyjnych produkcji Juana Atkinsa pod szyldami Model 500 i Infinity. Choæ Tucker i Hamilton zachowuj± tu rytmikê electro, wpisuj± j± jednak w rozlane t³o o ambientowym rozmachu. Podobne brzmienie odnajdujemy równie¿ dalej na p³ycie - chocia¿by w przestrzennym "E-Theory", kosmicznym "Interstellar Flight Theme", czy ca³kowicie pozbawionym tanecznego pulsu "Free Fall".
Warstwa wokalna funkcjonuje jedynie w niektórych nagraniach z p³yty. Czasem jest to wspomniany wcze¶niej ch³odny rap w wykonaniu Hamiltona ("Extraterestial Time Travellers"), a kiedy indziej jego zimna melorecytacja, przetworzona w g³os robota ("What Is a Mad Scientist"). Czarnoskóry muzyk ¶piewa w bardziej tradycyjny sposób tylko w jednym utworze - "Space Satelites" - wpisuj±c swój nostalgiczny wokal w melancholijny klimat ca³ej kompozycji, tworzony przez têskno pobrzêkuj±ce klawisze i smutne, wolno p³yn±ce strumienie onirycznego d¼wiêku na drugim planie. W "Parallel Universe" pojawia siê go¶cinnie Kelyn McKnight, która swym zmys³owym g³osem wprowadza erotyczne napiêcie w to pulsuj±ce mocnym basem detroitowe electro.
W porównaniu do wcze¶niejszych p³yt Aux 88, nowy album duetu ma zdecydowanie ciê¿sze brzmienie. Decyduj± o tym nie tylko masywne podk³ady rytmiczne, ale równie¿ liczne nawi±zania do tanecznego industrialu czy EBM, przywo³uj±ce wspomnienie dokonañ dwóch detroitowych projektów z lat 80-tych. - Cybotron z Juanem Atkinsem i Final Cut z Jeffem Millsem. Nie brak na kr±¿ku równie¿ chwil wytchnienia - bardziej soundtrackowych kompozycji, stanowi±cych kontrapunkt do tanecznej reszty.
W efekcie p³yta robi bardzo dobre wra¿enie - okazuje siê, ¿e Aux 88 mimo piêtnastu lat na scenie, nadal s± kreatywni i pe³ni energii.
