1. Big Man, 2. Things, 3. Freundschaft, 4. Rush Hour, 5. Cannot, 6. Vom Ertrunkenen Mädchen, 7. Between the Wars, 8. Manhattan
Projekt Plus Instruments to chyba ostatnie ¶lady jakie przed uformowaniem siê Sonic Youth zostawi³ Lee Ranaldo. Jednak podobieñstw brak zarówno do SY jak i do albumu "Nasmak". P³ytê mo¿na podzieliæ na utwór pierwszy skomponowany przez Ranaldo, i resztê napisan± przez Truus de Groot. Numery od dwa do osiem, choæ wyra¼nie inspirowane tzw. ruchem new wave, pachn± mocniej pokrêconym D.A.F. z czasów "Die Kleinen & die Bosen" lecz s± nieco bardziej okrzesane, a czasami po prostu niezbyt wyraziste. To zupe³nie niezobowi±zuj±ce porównanie, a ju¿ bynajmniej nie zarzut plagiatorstwa.
Muszê zauwa¿yæ, ¿e najlepszym i najbardziej komunikatywnym kawa³kiem jest w³a¶nie pocz±tkowy "Big Man". To dziwne bowiem pó¼niejsze solowe nagrania Lee Ranaldo wykaza³y jego sk³onno¶æ do sonicznych matactw. Tymczasem otwieraj±cy track to prosty ale jak¿e sugestywny sposób na wprowadzenie w rytmiczny i niespokojny pl±s. Nerwow± atmosferê dodatkowo nakrêca zdezorientowany i przejêty wokal Truus. Spontaniczne teksty w stylu '...zabij przysz³o¶æ zanim ona zabije ciebie (...) zabij mi³o¶æ zanim ona zabije ciebie (...) zabij siebie...' pary de Groot - Ranaldo, jakkolwiek naiwne, tutaj wypadaj± ca³kiem autentycznie. Klimat mo¿e nie postindustrialnego lêku ale i tak nie mam pytañ.