Decadance 2004 Ocena:
  | | 1. Overture, 2. House of Sex, 3. Lacrima di Balena II - The Revenge, 4. After Dark, 5. Celebration, 6. Some Roads Can Take You Everywhere, 7. Play with Me, 8. Quasi Stellar II – Give Me Wings, 9. As I Fall, 10. The End, 11. Love Like Prison, 12. Strange Little Girl, 13. Anapteroma
Czasami los nie jest ³askawy. Dostajê p³yty, które s± beznadziejne i nie bardzo wiem co z nimi zrobiæ, jak cokolwiek sensownego o nich napisaæ. Mêczê siê okrutnie tylko dlatego, ¿e skoro kto¶ mi to przys³a³ z dalekiego kraju to powinienem jako¶ zareagowaæ. Nie do koñca rozumiem tak± muzykê jak± gra Blue Birds Refuse to Fly, mo¿e dlatego te¿ ma³o kto zrozumie tê recenzjê.
Zaczyna siê ju¿ ok³adk±; motyl przygniata. A potem nadchodzi "House of Sex" i poczu³em siê jak cz³owiek, który siedzi w zgniatanym samochodzie na z³omowisku (choæ to piosenka o burdelach). Mnie przygniataj± dodatkowo te parady bramkarskie, teatr na polu karnym, wymuszanie fauli i wszelkie tricki znane ze stadionów. Bo ta p³yta udaje. Udaje mroczn±, udaje nowatorsk± i udaje zaanga¿owan±. A tak naprawdê to jest to synth-pop, z samplowanymi gitarami, z krystalicznie czyst± melodi±, piêknymi wokalizami (nawet takie ¶piewane przez nosek s± miêkkie jak po¶ciel wyprana w Perwollu). Mi to siê kojarzy z De/Vision, a w³a¶ciwie chiñsk± (przepraszam greck±) podrób± tego projektu. Mia³em chwile omdlenia przy utworze "The End", depresji przy "Strange Little Girl", gdy wokalista ¶piewa o dziewczynie (sweet fifteen?) któr± chcia³by ca³owaæ, ale ¶wiat ucieka zbyt szybko... Na koniec jest jeszcze deser, muzyka a la Tiersen z "Amelii", grana przez dziecinn± katarynkê, co przybra³o nawet nazwê tytu³ow±.
Ale s± te¿ ciekawsze fragmenty ("Love Like a Prison"), zdrowsze utwory ("Quasi Stellar II..."), które przekonuj± mnie, ¿e grecki future/synth nie tylko mo¿e byæ muzyk± po¶cielow±, ale tak¿e mo¿na jej s³uchaæ myj±c rano zêby, czy gibaæ siê parz±c kawê. Zaskoczy³a mnie natomiast ca³kiem porz±dna produkcja, jako¶æ samych d¼wiêków. Widaæ, ¿e to nie jest demo po¶piesznie zamienione na longplay.
Ta p³yta jest zupe³nie inna ni¿ pi³karska reprezentacja Grecji, która zdoby³a mistrzostwo Europy. Oni graj± brzydko i odnie¶li ogromny sukces. Blue Birds Refuse to Fly graj± piêknie, ale sukcesu nie odnios±. -- r@ [23 grudnia 2004]
ostatnie recenzje autora:
- Anhedonia - Ontology -- [1 pa¼dziernika 2009]
- Boratto, Gui - Take My Breath Away -- [31 marca 2009]
- Frontierguards - Predestination -- [6 marca 2009]
- Fractional - Come Mierda -- [6 marca 2009]
- Squarepusher - Just a Souvenir -- [31 grudnia 2008]
wiêcej...
powrót do recenzji » |
