Force Tracks 2006  | | 1. Oh You and I, 2. Heart Is to the Left, 3. I Like Your Style, 4. Lucky Bastard, 5. Youngkiss, 6. Blissful Burden, 7. Steps to Heaven Are Steps to Me, 8. Modern Love, 9. Exit Wounds
I znów, po okresie przerwy, Achim Szepanski wraca do gry - tym razem uruchamiaj±c ponownie swe legendarne wytwórnie: Mille Plateaux, Force Inc. i Force Tracks. Ta ostatnia, zas³ynê³a z publikowania wysokiej jako¶ci micro-house'u, wyznaczanego p³ytami takich wykonawców, jak Luomo, MRI, Crane A.K., Data 80, Benjamin Wild czy SCSI-9. Dzi¶, do³±cza do tego grona Unai. Pod pseudonimem tym kryje siê szwedzki producent - Erik Moller - który zdoby³ sobie ju¿ spor± popularno¶æ, nagrywaj±c pod wspomnianym szyldem, dla takich t³oczni, jak Raum...Music, Sub Static czy Nusond. Obecnie, Force Tracks, prezentuje jego drugi album - "A Love Moderne".
To idealny podk³ad do tanecznych harców w modnych klubach tego lata. W warstwie rytmicznej dominuj± tu mocne i masywne bity w stylu disco-house o ró¿norodnej motoryce: raz maj± one dynamiczny charakter ("Oh You and I"), a kiedy indziej - spowolniony ("Heart Is to the Left"), czy wrêcz hipnotyczny ("Youngkiss"). Wa¿nym elementem tej muzyki s± potê¿ne pochody basu - lekko przesterowane ("I Like Your Style"), ale zawsze energetyczne ("Lucky Bastard"), a czasem nawet melodyjne ("Blissful Burden"). W kreowaniu brzmienia p³yty dominuj±c± rolê spe³niaj± s±¿niste partie syntezatorów - lekko dr¿±ce, pociête na rwane akordy, czêsto zdubowane, uk³adaj±ce siê w p³yn±ce swoim rytmem kaskady chropowatych d¼wiêków ("Steps to Heaven Are Steps to Me"). Nie brak tu oczywi¶cie wokali - Moller ¶piewa melodyjnie, momentami romantycznie i zmys³owo, obrabiaj±c swój g³os jedynie w niewielkim stopniu ("Exit Wounds"). Najmocniejszym punktem albumu jest tytu³owa kompozycja - "Moderne Love": porywaj±cy tech-house w dubowej manierze, wy³aniaj±cy siê z ambientowej zawiesiny winylowych szumów i trzasków.
Muzyce Unai niedaleko do twórczo¶ci Luomo - obaj producenci pochodz± ze Skandynawii i nagrywaj± dla tej samej wytwórni. Muzyka Mollera ma jednak bardziej zwarty charakter, momentami bliski piosenkowej tradycji pop, choæ podobnie, jak w przypadku twórczo¶ci Vladislava Delaya, a¿ emanuje gor±cym erotyzmem i taneczn± energi±.
Pawe³ Gzyl / www.gaz-eta.vivo.pl -- Pawel Gzyl [17 sierpnia 2006]
ostatnie recenzje autora:
- Black Dog, The - Further Vexations -- [14 maja 2009]
- Pendle Coven - Self Assessment -- [14 maja 2009]
- Cabaret Voltaire - Kora! Kora! Kora! -- [13 maja 2009]
- Point 7 - What? -- [13 maja 2009]
- Aux 88 - Mad Scientist -- [13 maja 2009]
wiêcej...
powrót do recenzji » |
