ArtOfFact Records, 2007
Ocena:
  | | 1. Black Cinder, 2. Deny Me, 3. Hitting Ground, 4. Stroke, 5. Incision, 6. With One Voice, 7. Shine, 8. Hand to Mouth, 9. Hey Mister, 10. Lies Told, 11. Plaything, 12. The End of the Whorl
Twardy, taneczny rytm, dynamiczny, dla pozyskania efektu growl, przetworzony elektronicznie wokal, pog³osy, echa powtarzalnych wstawek sekwencera, synkopowane linie basu - to tylko wybrane elementy charakterystyczne dla najpopularniejszej odmiany electronic body music, nazywanej przez wtajemniczonych aggrepo, koepermusik, tudzie¿ oldschool EBM. Wszystkie jego elementy bez najmniejszego trudu odnale¼æ mo¿na na wydanej z koñcem ubieg³ego roku, trzeciej pe³nometra¿owej produkcji Run Level Zero.
Bezkompromisowy pocz±tek oparty na klasyce gatunku (po trosze Front Line Assembly z okresu "Tactical Neural Implant" - "Black Cinder", po trosze równie wiekowego "Japanese Bodies" Leæther Strip w "Deny Me", dope³nionych domieszk± wokalu wzorowanego na gimnastyce krtani uprawianej przez J.L. de Meyer'a w "Hitting Ground") pozwala mieæ nadziejê, ¿e zespo³ ten mimo braku w³asnych pomys³ów pozostaje w niez³ej formie. W czwartym numerze niewy¿yty do tej pory Akerman (wspierany kawiszami Ville Hisinga oraz rêk± Ola Sundella, który stanowi o sile zespo³u podczas koncertów, kiedy to odwadnia siê przy bêbnach;-)) traci impet daj±c siê poznaæ z bardziej lirycznej strony.
Serwuje co¶ na kszta³t zdrewnia³ego ¶piewu morskiego wilka ¿egluj±cego po bezkresie fal w ledwie trzymaj±cej siê w jednym kawa³ku ³ajbie. Chwilow± niemoc przerywa kolejny potencjalny przebój "Incision", który winien ucieszyæ nie tylko kilku niepoprawnych did¿ejów. Z tego tytu³u podziwiam w tym cz³owieku umiejetno¶æ kreowania chwytliwych refrenów. Chwilê refleksji zapewnia ³agodny, oparty na jednolitej, umiarkowanej dynamice, pozbawiony wyra¼nych kontrastów, z lekko zarysowanym refrenem "With One Voice". O¶ "Artic Noise" stanowi "Shine", numer którego 'szlagwort' zawiera adaptacjê popularnej berceuse do s³ów Jane Taylor wpisanych w melodiê "Ah! vous dirai-je, Maman". Wspomina³em o nawi±zaniach do klasyki spod znaku Front Line Assembly, Leæther Strip, Front 242, kiedy jednak bli¿ej zapoznaæ siê z "Hey Mister" tembr g³osu prowadz±cego refren przybiera barwê charakterystyczn± dla osoby Dennisa Ostermanna - pierwszych skrzypiec formacji In Strict Confidence (swoj± drog± Ostermann powinien pomysleæ o powrocie do swoich muzycznych fascynacji z okresu poprzedzaj±cego "Mistrust the Angels").
Lekkie migotanie d¼wiêków inicjuje spokojn± balladê "Lies Told". Po chwili w³±cza siê w ca³o¶æ niesk³adne pobrzdêkiwanie na (wydawaæ by siê mog³o) od³±czonej od zasilania gitarze elektrycznej oraz id±ca jej w sukurs zintensyfikowana rama perkusyjna znana z "Return to Innocence" duetu Enigma czy z tytu³owego "Wreath of Barbs" kolegi Ratzingera. Koñczy 'The End of the Wohrl" - interwa³ zapo¿yczony z instrumentalnego fragmentu zamykaj±cego "I Want It All" z ostatniej p³yty Depeche Mode zaprezentowany tutaj w rozbudowanej formie z ledwie s³yszalnymi konturami przesterowanych inklinacji.
"Artic Noise" to rzecz, po której trzêsienia ziemi nawet w przededniu jej premiery siê nie spodziewa³em. Na dobr± sprawê niczym nie zaskakuje, poza kilkoma potencjalnymi hiciorami, dziêki którym zdoby³a po kilku przes³uchaniach tymczasowo czo³ow± pozycjê w domowej playli¶cie. W moim odczuciu Run Level Zero d³ugo jeszcze (a byæ mo¿e na wieki) pozostanie w cieniu zespo³ów, które usi³uje na¶ladowaæ. Ponadto jest to album, którego nie da siê wys³uchaæ w ca³o¶ci bez uprzedniego zaprogramowania
audioodtwarzacza... tym bardziej w samochodzie;-). -- vigoslugbait [28 stycznia 2008]
ostatnie recenzje autora:
- Keluar - Pangua -- [9 grudnia 2015]
- Architect • Sonic Area • Hologram_ - We Are the Alchemists -- [9 grudnia 2015]
- Covenant – Last Dance -- [12 czerwca 2013]
- Slave Republic - Quest for Love -- [17 lutego 2013]
- Depeche Mode - Heaven -- [4 lutego 2013]
wiêcej...
inne recenzje Run Level Zero:
- Run Level Zero - Symbols of Submission -- r@ [27 marca 2002]
- Run Level Zero - Walk the Psycho[path] -- Zbyszek Szczesiak [9 grudnia 2004]
powrót do recenzji » |
