Postindustry

¤ Hocico - Memorias Atrảs ¤

Out of Line
2008
Ocena:
CD 1: Memorias Atrás: 1. A Fatal Desire, 2. The Shape of Things to Come, 3. Stop My Madness, 4. About a Dead, 5. Fed Up, 6. Metamorphous, 7. Spirals of Time, 8. Doomed to Perish, 9. Blindfold, 10. Taste the Waste, 11. Drowning, 12. Escapando de los Recuerdos; CD 2: The Day the World Stopped: 1. The Day the World Stopped, 2. Poisoned and Silenced, 3. The Shape of Things to Come (Rabia Sorda remix), 4. Blindfold (Spetsnaz remix), 5. Fed Up (Tannhauser remix), 6. A Fatal Desire (Life Cried remix)

Grupy które odniosły w przeszłości sukces a ich albumy zaliczane są do klasyki gatunku, zawsze będą miały problem z zadowoleniem słuchaczy swoimi najnowszymi produkcjami, Hocico z pewnością należy do takich grup. Najczęściej będziemy kręcić nosem, to już było, zjadają własny ogon, niczym nie zaskakują itd. Doskonałym tego przykładem był ostatni album Hocico, który swoją drogą, w swoim gatunku, uważam za bardzo udany, jednak nic nie wnoszący i blado wypadający w porównaniu z poprzedzającym go "Signos de Aberracion". W analogicznym położeniu znajdują się dzisiaj Suicide Commando, którzy również kiedyś czymś zadziwili i stali się wzorem, a jednocześnie na ostatnim albumie skopiowali samych siebie, tym samym dedykując swoją muzykę jedynie zagorzałym fanom gatunku. W tym przypadku istotnym faktem jest również to, że krytycy i recenzenci raczej chłodno będą podchodzić do tych produkcji, wymądrzając się, co jest nie tak z kompozycjami i co powinni zmienić muzycy, niejednokrotnie mając racje, jednak często nie zwracając uwagi na atrakcyjność dźwięków samych w sobie. Z drugiej zaś strony, tacy herosi jak Hocico i tak zawsze znajdą odbiorców, uznanie wśród fanów i sprzedadzą się bardzo dobrze, niezależnie od tego co kto napisze. Prawdę mówiąc, tak jest i tym razem. "Memorias Atrảs" jest świetnym albumem do zrelaksowania się, słuchania podczas czytania książki, imprezy czy jazdy samochodem i szczerze mówiąc, w przypadku Hocico to mi wystarczy. Nie liczyłem na żaden przełom czy album roku, bo niby czego można się było spodziewać (tak samo komiczne byłoby gdyby np. taki Funker Vogt nagle zaczął grać ambient czy idm)? I się nie zawiodłem, "Memorias Atrảs" to dokładnie to czego każdy mógł się spodziewać. Większość numerów naszpikowana jest chwytliwymi melodiami, bardzo łatwo wpadającymi w ucho, nie musze chyba wspominać w tym przypadku o łupiącym bicie i towarzyszącym mu dźwięku talerzyka 'tsy, tsy':) w niemal każdym numerze, czyli wszystko po staremu. W kilku miejscach słychać, że chłopaki zaopatrzyli się w nowe wtyczki, dzięki czemu gdzieniegdzie zauważalne jest nowe instrumentarium, jednak to nie zmienia faktu, że brzmieniowo płyta jest praktycznie w tym samym miejscu co "Wrack & Ruin". Niestety, nie ma mowy o klimacie grozy jaki był na dwóch pierwszych albumach. Brakuje również furii, wściekłości, sprzeciwu wobec otaczającego świata, jaki było słychać na poprzednich płytach Hocico. Gdzieś podziała się agresja odróżniająca tę grupę od wielu innych. Może stopa życiowa w Meksyku, a z pewnością u samego Racso i Erka podniosła się, więc ma to odzwierciedlenie i w ich muzyce, nie ma skąd czerpać inspiracji he, he.
Numery, które można wyróżnić to świetny "Spirals of Time", król parkietów "Fed Up", czy najmroczniejszy i atmosferyczny "Stop My Madness".
Drugi dysk oznaczony nazwą "The Day the Word Stopped", zawiera sześć kompozycji, na które składają się dwa całkiem przyzwoite dodatkowe nagrania, które pewnie nie zmieściły się na pierwszy, plus remiksy, które w większości nie przypadły mi do gustu. Wyjątek stanowi "The Shape of Things to Come" w interpretacji Rabia Sorda. Numer, który z powodzeniem mógłby się znaleźć na (swoją drogą strasznie nudnym) albumie Rabia Sorda "Metodos del Caos". Gitara, żywa perkusja, łagodniejszy wokal Erka, ciekawie wypadły w przypadku tego numeru.
Mimo, że płyta nie powala na kolana, dobrze się jej słucha i sprawia dużo frajdy a mając do wyboru zastępy rozwrzeszczanych techno-terrorystów wciąż wybieram Hocico, w gatunku dark-electro i innych pokrewnych mutacji .
...oczywiście, że album mi się podoba!

-- Tomek [7 marca 2008]

ostatnie recenzje autora:
- Decondition ‎– Sukellan Tuntemattomiin Syvyyksiin -- [26 stycznia 2022]
- Maison Close – Maison Close -- [25 stycznia 2022]
- Nyodene D – Edenfall -- [25 stycznia 2022]
- Consumer Electronics - Estuary English -- [24 stycznia 2022]
- Subheim - Approach -- [10 sierpnia 2008]
więcej...

inne recenzje Hocico:
- Hocico - A Través de Mundos Que Arden -- mike [1 maja 2007]
- Hocico - Aqui y Ahora en el Silencio -- r@ [29 października 2000]
- Hocico - Blasphemies in the Holy Land -- mike [24 czerwca 2005]
- Hocico - Cursed Land -- mike [1999]
- Hocico - Disidencia Inquebrantable -- mike [8 września 2003]
- Hocico - El Dia de la Ira -- mike [24 czerwca 2005]
- Hocico - Hate Never Dies - The Celebration -- mike [31 lipca 2005]
- Hocico - Los Hijos del Infierno -- mike [24 czerwca 2005]
- Hocico - Odio Bajo el Alma -- mike [24 czerwca 2005]
- Hocico - Sangre Hirviente -- mike [1999]
- Hocico - Signos de Aberracion -- r@ [5 marca 2002]
- Hocico - Signos de Aberracion -- mike [1 marca 2002]
- Hocico - Wrack & Ruin -- mike [11 listopada 2004]

powrót do recenzji »