¤ Dernière Volonté - Devant Le Miroir ¤

Hau Ruck! 2006 Ocena:

1. Prends Ma Main, 2. Au Travers Des Lauriers, 3. Nos Chairs, 4. L'Eau Pure, 5. Douce Hirondelle, 6. Cran D'Arrêt, 7. La Nuit Revient, 8. Mes Faiblesses, 9. L'Ombre Des Réverbères, 10. Verbes Fragiles, 11. La Joie Devant La Mort, 12. Maître De Ma Peau... Progres w muzyce to cel sam w sobie. Artystycznym spe³nieniem jest dla wielu twórców pokazaæ jak nieszablonowymi s± muzykami, jak wiele trendów i stylów ich interesuje, i jak bardzo s± w stanie owe style pogodziæ. W niezbyt zrozumia³y sposób próbuje siê przekonaæ nas s³uchaczy, dlaczego jeszcze rok temu grali¶my trip-hop, aby pó¿niej na koncercie zaserwowaæ najzwyklejszy grubo siekany hard-house, lub te¿ dlaczego bêd±c królami wspó³czesnego synth-popu, za chwilê oddali¶my siê fali popularno¶ci indie rocka. Przyk³adów mo¿na mno¿yæ, podobnie jak opinie i reakcje na ich temat. Przypuszczam zatem, ¿e i przypadek ostatniej p³yty Dernière Volonté mo¿e w pewien sposób zaskoczyæ s³uchacza, który spodziewaj±c siê martyrologicznych bêbnów i sekutniczych ¶piewów otrzymuje bardzo zaawansowan± w swoim stadium rozwoju poczwarkê synth-military-popu pochodz±cego z neofolku. Nie ma w±tpliwo¶ci, ¿e taki kurs jest owocem wp³ywu Pierre'a P., który towarzyszy Geoffrey'owi D. na kolejnej ju¿ p³ycie. Samo Dernière Volonté ju¿ wcze¶niej zdradza³o pewne tendencje ku bardziej tanecznym, regularnym rytmom (np. na "Les Blessures De L'Ombre"), jednak nigdy do tej pory nie mówili¶my o tak dalekim rozdwojeniu stylowym, jaki zaobserwowaæ mo¿emy w³a¶nie na "Devant Le Miroir". Te elementy muzyki Dernière Volonté, które do tej pory jawi³y siê jako ¶miertelnie powa¿ne, ponure, melancholijne, a nawet pompatyczne, od teraz mo¿na traktowaæ jako ca³kiem energetyczn± mieszankê francuskojêzycznego wyrafinowania z przyciê¿kim acz skocznym rytmem przebojowo¶ci. Nie oznacza to oczywi¶cie, ¿e Geoffrey zrezygnowa³ z powabów neofolku i martial - wprost przeciwnie, gitarki i bêbenki wci±¿ pozostaj± gdzie byæ powinny, wraz z charakterystyczn± atmosfer± wiecu pionierów. Jednak¿e wszelkie atuty jakimi do tej pory raczy³o nas Dernière Volonté zaczynaj± byæ t³umaczone na jêzyk bardziej piosenkowy, rado¶niejszy, rytmiczny, po prostu przebojowy. I chwa³a mu za to, gdy¿ udane ruszenie z posad tak konserwatywnych obszarów jak neofolk czy martial to profeska najwy¿szej klasy. No i s³ucha siê tego naprawdê przyjemnie, pod warunkiem jednak¿e, ¿e kto¶ toleruje oba klimaty, i nie odstrasza go cokolwiek propagandowa estetyka i poetyka realiów w jaki wchodzi uruchamiaj±c Dernière Volonté. -- eliks [16 czerwca 2008] ostatnie recenzje autora: - Artefactum - Foxgloves & Bluebells -- [8 marca 2011] - Killing Joke - Absolute Dissent -- [8 grudnia 2010] - Threshold HouseBoys Choir, The - Form Grows Rampant -- [2 grudnia 2010] - Death in June - Peaceful Snow -- [26 listopada 2010] - Strength Through Joy - The Force of Truth & Lies -- [1 wrze¶nia 2010]   wiêcej... inne recenzje Dernière Volonté: - Dernière Volonté - Commemoration -- lewy [29 grudnia 2004] - Dernière Volonté - Les Blessures De L'Ombre -- lewy [26 kwietnia 2004] - Dernière Volonté - Ou Tu Iras -- diz [10 pa¼dziernika 2004] powrót do recenzji »