Postindustry

¤ Who the heck is Glenn Branca?? ¤

"Moje uczucia zostały wzburzone... Odnalazłem w sobie chęć do łączenia muzyki ze złem i z siłą. Nie chcę takiej siły w moim życiu. Gdyby to było coś politycznego, przypominałoby to faszyzm."
(John Cage o "Indeterminate Activity of Resultant Masses")

Glenn Branca urodził się w 1948 roku w Harrisburgu w Pennsylvani. Studiował sztuki teatralne na Emerson College w Bostonie, gdzie założył, wraz z Johnem Rehbergerem, eksperymentalną grupę zwaną Bastard Theater, a następnie The Dubious Music Ensemble, w których prowadził swe pierwsze doświadczenia z dźwiękiem. W 1976 roku zaintrygowany nurtem no wave przeprowadził się do Nowego Yorku, zakładając tam kolejno dwie grupy: Theoretical Girls z Jeffrey'em Lohnem, a następnie The Static z Barbarą Ess. Muzyka The Static łączyła w sobie zagrania instrumentalne charakterystyczne dla no wave połączone z rzadkimi minimalistycznymi wokalami zdradzającymi teatralne zaplecze. Nawet na tym etapie, w muzyce ciągle identyfikowanej jako rock, widoczne są ślady późniejszych zainteresowań Branki: nagłe dynamiczne zmiany, powtarzające się riffy i potężne akordy. W 1977 roku Branca wystąpił także w "Guitar Trio", pierwszej pracy Rhysa Chathama, post-minimalistycznego kompozytora. Na początku lat 80' wydał siedem utworów na "Lesson #1" i "The Ascension" w 99 Records. Ta druga pozycja została rozpisana została już nie na dwie, a na cztery gitary, a jednym z instrumentalistów był Lee Ranaldo. Tak jak późniejszy "Bad Smells", stanowiły one pomost między rockowymi elementami z ich energią i ekscytacją, a czystą harmonią przyszłych kompozycji (unikając jeszcze jej nadmiernego rozbudowania). W pewien sposób brzmiały one lepiej na nagraniach niż Symfonie ponieważ mniej skomplikowane barwy dźwięku i harmonie nie traciły tyle w procesie rejestracji. Jednakże kompozycje zawarte na "The Ascension" już ukazywały intensywność i dramatyzm, które to uczyniły późniejsze prace tak wyjątkowymi. "Symphony no1", w której uczestniczyli Ranaldo i Moore, miała premierę w 1981 roku i rozpoczęła serię rozbudowanych, harmonicznych dzieł gitarowych wykonywanych w asyście perkusji i basu, których zwieńczeniem była w 1988 roku "Symphony no.6 (Devil Choirs at the Gates of Heaven)" na dziewięć gitar. W 1981 roku powstała "Indeterminate Activity of Resultant Masses" mająca opinię najbardziej 'straconego' dzieła przez to, że nigdy nie została udanie zarejestrowana. Tworzone Symfonie nie ukazywały się w chronologicznej kolejności i jako pierwsza wydana została "Symphony no. 3" wypuszczona także przez autorski label Neutral, gdzie swe pierwsze nagrania opublikowali Sonic Youth. Nieprzerwanie hipnotyczny charakter muzyki Glenna Branki wyraźnie osadza go w tradycjach minimalizmu, a sam artysta jest pełen podziwu dla twórczości Glassa, Reicha, La Monte czy Younga. Branca zbudował także według własnego pomysłu kilka elektrycznie wzmacnianych instrumentów. Zaczynając od "Symphony no. 7", a następnie 9 i 11, rozpoczął komponowanie pod tradycyjną orkiestrę. "Symphony no.9" została zarejestrowana w Katowicach w 1994 roku podczas wykonania przez Narodową Orkiestrę Symfoniczną Polskiego Radia. Jednym z najniezwyklejszych przedsięwzięć Glenna Branki było poprowadzenie 13-stej Symfonii na sto elektrycznych gitar u podstaw WTC w 2001 roku.

Szczerze zachęcam tych, którzy jeszcze nie zmierzyli się z pełnymi dramatyzmu i monumentalnymi dziełami Glenna Branki. Choćby po to aby poznać genezę brzmienia znamionującego takie grupy jak Sonic Youth czy Swans, a w istocie podziwiać gitarowe chóry, pod którymi ziemia potrafi się zatrząść.

-- Truston [23 stycznia 2010]

ostatnie artykuły autora:
- Cat Rapes Dog: lifestory -- [16 stycznia 2009]
- Sonic Youth -- [8 lutego 2004]

powrót do artykułów »