1. Sojourner (single edit), 2. Planet Zoo (rmx by Aqualite), 3. Sojourner (rmx by Diskonnekted), 4. Sojourner (club edit), 5. Die to Meet You (Parasite mix), 6. Want (rmx by Dejan Samardzic), 7. Comagirl (reconstructed mix by Flaque)
Wiara w potêgê muzykalno¶ci niemieckich producentów spod znaku future- synth-pop kruszeje z ka¿dym kolejnym przepchniêtym przez tamtejsze wytwórnie wynaturzeniem tr±caj±cym wonno¶ciami parcianego worka. Kilka zatem ró¿nych - chwilami zupe³nie niezwi±zanych z muzyk± przedmiotu sporz±dzanej notatki - impresji w temacie retrospekcji zatytu³owanej "Sojourner".
Mam wra¿enie, ¿e Dejanowi Samardziciowi powoli zaczyna doskwieraæ rozbrat z muzyk±. O los bielefeldskiego duetu nie martwi³em siê wcale, tym bardziej, ¿e przez ponad trzy lata na planetmyer.de wisia³a informacja o pracach w toku. O tym jak ¿ycie potrafi przewrotnym byæ przekonali siê fani grupy po wst±pieniu g³ównodowodz±cego haujobb. w szeregi lepiej znosz±cego trudy nierównej walki o utrzymanie siê na piedestale Covenant. Samardzic pozosta³ sam - nie dlatego, ¿e by³ bezproduktywny. Wybra³ po prostu inne zajêcie. Do muzyki jednak wraca³, bo o ile kompozytorka nie le¿a³a mu wcale, talentu w kreowaniu osobliwo¶ci odmówiæ mu nie mo¿na. Jego nazwisko pojawi³o siê w didaskaliach ostatniej epki formacji Destroid (mixing do "Silent Word" i "Leaving Ground"), dorzuci³ swoje trzy grosze do jednego z udanych remiksów Myera przygotowanych na poczet fenomenalnego wydawnictwa Recoil - "Want (The Architect mixes)", teraz natomiast od podstaw zabra³ siê za tu³aj±cy siê po krañcach ostatniego, wydanego u schy³ku 2009 roku albumu Liquid Divine "Autophobia" numeru "Want". Jednymi s³owy majstersztyk, który tylko utwierdza w przekonaniu, i¿ przedwcze¶nie rozesz³a siê wspó³praca kreatorów "Freeze Frame Reality". Oto bowiem do¶wiadczamy reminiscencji tej p³yty w obrazie naszpikowanym postkraftwerkowymi elementami, których we wspó³cze¶nie alternatywnych odmianach electro zaiste brakuje. Mimowolnie nasuwa siê cicha sugestia, któr± kierujê w stronê szwedzkiego potentata: przygarnijcie Dejana - fani Covenant bêd± mogli spaæ spokojnie;-).
O rych³ym wskrzeszeniu Seabound przeb±kuj± Matrin Vorbrodt i Frank Spinath. Tej grupy równie¿ brakuje - nie tylko preparatorom notatek takich jak ta pisana pikselow± czcionk± - bo czego nie udaje siê Spinathowi osi±gn±æ z Mario Schumacherem pod szyldem Egde of Dawn, bez mniejszego trudu osi±ga w pojedynczych wyskokach czy to z formacj± Stromkern, australijskim postpunkowym Tankt, czy w nieco szerszym wydaniu Ghost & Writer. A teraz jeszcze to: wisienka, która walczy o odrobinê likieru ze wspomnianym wy¿ej "Want". Je¿eli do³o¿yæ do tego kilka mimo wszystko podobnie brzmi±cych wersji "Sojourner", z których ka¿dej bli¿ej mentalnie do Bielefeld (zupe³nie nie wiem dlaczego sympatyzujê z tym miastem) ani¿eli do Saksoñczyków, dziêki którym kawa³ek ten rozpanoszy³ siê na listach DACa (nie ¶ledzi³em ju¿ dawno tego zestawienia - mogê jedynie zawierzyæ swojej intuicji). Takiego doktorka ¿yczyliby¶my sobie wszyscy, nieprawda¿?
Skoro jeste¶my w kó³ku wzajemnej adoracji Infacted Recordings (celowo pomin±³em Jana Dewulfa - ten niczym szczególnym od pewnego czasu nie b³yszczy, je¶li oczywi¶cie l¶ni³ kiedykolwiek) nie mo¿e tu zabrakn±æ Torbena Schmitda, który wespó³ z Alfredem Greglem powzi±³ na warsztat - jako Aqualite - kolejny z listy pobraniowej kr±¿ka "Autophobia" "Planet Zoo". Jeste¶my zatem skazani na transowe brzmienia lekkie ³atwe i przyjemne - jakim¶ szczê¶ciem w ich bardziej ambitnej ods³onie. Rozbijaj±cy siê po niemieckich klubach Armin Elsaesser równie¿ na taneczn± mod³ê zaaran¿owa³ "Die to Meet You", z t± jednak ró¿nic±, i¿ przy³o¿y³ siê do powykrêcania sekcji rytmicznych kreuj±c co¶ na kszta³t soft breakcore dance alias Parasite.
Florian Ziller (Flaque) to zawodnik z zupe³nie innej beczki. Wyspecjalizowane w przemys³owych ambientach Tympanik Audio powoli przymierza siê do wydania debiutanckiego materia³u tego jegomo¶cia, który ma ju¿ za sob± udane kooperacje z Jerome Chassanard oraz Holly Johnsonem, którego pewnie wszyscy kojarzyæ bêd± z Frankie Goes to Hollywood. Jego nieznaczna ingerencja w dorobek Liquid Divine wieñczy to, si³± rzeczy, bardzo udane wydawnictwo. "Comagirl" to jeden z tych niewielu kawa³ków, który wyró¿nia siê z po¶ród pozosta³ych w obej¶ciu grupy zast±pieniem mêskich partii szepcz±co onirycznych ¿eñskim za¶piewem Yrea'i, z któr± Christian Fritzsche i Guido Stoye zawi±zali niezobowi±zuj±c± wspó³pracê ju¿ podczas realizacji "Black Box" (w obrazie "Littre Scars").
W zasadzie organizatorom "Sojourner" mo¿na wypomnieæ jedynie prze³adowanie tego wydawnictwa 'popisami' Franka Spinatha (mimo i¿ to jeden z najlepszych, je¶li nie wiod±cy wokal niezale¿nej sceny synth electro). Rodzi siê jednocze¶nie inna kwestia, bo czy po ponad pó³tora roku od daty premiery albumu "Autophobia" nie mo¿na by³o pokusiæ siê o ujawnienie premierowych kreacji, b±d¼ wersji demonstracyjnych chocia¿by tych numerów, które z ró¿nych wzglêdów, w wyniku nieszczê¶liwych zbiegów okoliczno¶ci, tudzie¿ dr¿±cej rêki producenta nie znalaz³y siê na poprzednim albumie? (...)
