1. If I Had a Heart, 2. When I Grow Up, 3. Dry & Dusty, 4. Seven, 5. Triangle Walks, 6. Concrete Walls, 7. Now's the Only Time I Know, 8. I'm Not Done, 9. Keep the Streets Empty for Me, 10. Coconut
I ja nie potrafi³em oprzeæ siê urokowi ,'eksperymentu z nowoczesnymi kana³ami dystrybucji muzyki'', przez co od paru dni codziennie rano i wieczorem naprzemiennie stymulujê i ko³yszê siê fascynuj±cym g³osem i sprytem kompozycyjnym pani Karin Dreijer, po³ówki salonowych ulubieñców spowitych niebieskim, koj±cym ¶wiat³em - The Knife. I proszê, maksymalne zaskoczenie - d³ugograje duetu, pomimo swojej niew±tpliwej przebojowo¶ci i przytupu wyobra¼ni, nie zaskarbi³y jako¶ szczególnie gor±co mojej sympatii, czego przyczyn dopatrywa³bym siê w dra¿ni±cej eklektyczno¶ci i gwa³townych zmianach klimatycznych jakimi atakuj± mnie "Silent Shout" i "The Knife". Tymczasem "Fever Ray" w pierwszej kolejno¶ci oczarowuje systematyczno¶ci± kompozycji, konsekwencj± melancholijno-wolnobitowej atmosfery, spokojem t³a w neoromantycznych barwach i nomen omen cichym krzykiem Karin nad niekoñcz±c± siê stert± psychosomatycznych naczyñ w zlewie superego. Wreszcie poj±³em ¿e to ona chowa siê za spowolnionym wokoderem który dodaje takiego posmaku The Knife, a który na "Fever Ray" s³u¿y jako rodzaj eskapizmu g³ównej bohaterki, zagubionej i niepewnie st±paj±cej po pod¶wietlonych p³ytach chodnikowych w rytm ujmuj±co bulgocz±cej bit-maszyny i prostych efektach technopude³ek domowego u¿ytku. I ¶wiat jaki dziêki s³owom, wokoderom, akcentowi z pó³nocy Europy i syntetycznych d¼wiêkach pada ofiar± twórczej burzy mózgu smutnej Szwedki daje du¿o do my¶lenia w temacie jak du¿o wk³adu w³asnego i dziko¶ci serca potrzeba do stworzenia p³yty wspania³ej, super-miodnej, naznaczonej czarn± kropl± duszy wychowanej na zapachu winyli i dekompozycji muzyki przy wkrêcaj±cej siê w mechanizm ta¶mie. Sporo materia³u na sezonowe hiciory - niepokoj±cy opener "If I Had a Heart", pochwa³a ospa³ej psychodelii we wzory z fioletowych pomarañczy w "Triangle Walks", super-przebojowe, wielowarstwowe "Seven" i na koniec najwa¿niejszy strza³ w postaci "Keep the Streets Empty for Me". Zdecyowanie bardziej 'moja' muzyka ni¿ The Knife - nie obrazi³bym siê, gdyby to Karin otwiera³a koncert przed Depeszami. Polecam fanom Ladytron i smutnym blogerkom.
PS. nie p³aæcie za mp3. chroñcie muzykê na fizycznych no¶nikach.
